In Utero
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
08 Mei 2016 | Nederland, Hendrik-Ido-Ambacht
Aan mijn lieve, prachtige dochters,
De ene dag droom je, de andere dag is die droom werkelijkheid. De afgelopen weken was een prachttijd. Wat een fantastische vakantie. San Francisco, Yosemite National Park, Monterey, Las Vegas en Los Angeles. Wat hebben we genoten, vooral van elkaar. Jullie hebben samen nog het meest genoten. De ontelbare lachbuien, knuffels en kusjes zal ik nooit vergeten.
Ik hoop dat jullie deze vakantie nog lang zullen herinneren. En mochten alle herinneringen na verloop van tijd wat wegebben? Dan hoop ik dat jullie dit vakantieboek eens doorlezen. Hierin staan pure, onvervalste verhalen van een supertrotse vader en moeder.
Ik heb veel nagedacht tijdens onze vakantie. Gewoon zomaar, omdat ik dat leuk vind. Maar ook omdat ik de rust had om dat te doen. Vooral over jullie. Hoe jullie ons leven hebben veranderd.
Er was namelijk een tijd dat mama en ik niet hadden verwacht ooit ouders te worden.
Daarom schrijf ik dit stukje speciaal voor jullie. Laten we het een brief noemen. Een moderne versie van een brief. Nu ik hier zit, thuis, vind ik het nog lastig de juiste woorden te vinden. De afgelopen weken zijn er duizenden woorden door mijn hoofd geschoten. Wel iets voor jullie schrijven? Niet?
Wanneer jullie dit lezen is het me toch gelukt. Zo hoera voor mij. Eigenlijk is brieven schrijven een verloren kunst. Bijna niemand weet meer hoe het moet. Maar goed, hier gaan we dan.
Soms voelen we ons beroofd als onze verwachtingen tekort schieten. Maar soms, heel soms, doen onze eigen verwachtingen ons tekort. Soms verbleekt ons verwachtingspatroon in vergelijking met het onverwachte.
Dat hebben jullie gepresteerd, simpelweg door geboren te worden. Jullie hebben mijn leven veranderd. Ik weet het, lekker cliché. Maar het is nou eenmaal zo. Het ouderschap verandert mensen. Ik weet ook niet wanneer de omslag kwam, ik weet alleen dat die er kwam. Het ene moment was ik ondoorgrondelijk. Niets kon me doordringen. Het andere moment klopte mijn hart buiten mijn borstkas. Blootgesteld aan de elementen. Van jullie houden is echt de meest diepzinnige en intense ervaring van mijn leven.
Vader zijn is ook nooit hetzelfde. Ik ben er inmiddels achter dat het behoorlijk ingewikkeld is. Het omvat zowel liefde als woede, onzelfzuchtigheid als egoïsme. Vaak ben ik ademloos en overdonderd door jullie schoonheid. En soms zijn jullie vervelend, of misschien wel moe. Net als ik wel eens ben. Ik moet ook enorm vaak om jullie lachen, want jullie worden al behoorlijk bijdehand.
Of jullie nou thuis zijn, of op vakantie zijn. Jullie leven je leven alsof er niemand meekijkt. Zoals het hoort; zorgeloos. Daar ben ik stiekem best jaloers op.
Ik zal mijn best doen om dat zo te houden. Blijf wie jullie zijn, dan groeien jullie (met een beetje hulp van ons) vanzelf op tot trotse, prachtige vrouwen. Prachtige meiden zijn jullie namelijk al.
Ik hou van jullie.
xx
Papa
De ene dag droom je, de andere dag is die droom werkelijkheid. De afgelopen weken was een prachttijd. Wat een fantastische vakantie. San Francisco, Yosemite National Park, Monterey, Las Vegas en Los Angeles. Wat hebben we genoten, vooral van elkaar. Jullie hebben samen nog het meest genoten. De ontelbare lachbuien, knuffels en kusjes zal ik nooit vergeten.
Ik hoop dat jullie deze vakantie nog lang zullen herinneren. En mochten alle herinneringen na verloop van tijd wat wegebben? Dan hoop ik dat jullie dit vakantieboek eens doorlezen. Hierin staan pure, onvervalste verhalen van een supertrotse vader en moeder.
Ik heb veel nagedacht tijdens onze vakantie. Gewoon zomaar, omdat ik dat leuk vind. Maar ook omdat ik de rust had om dat te doen. Vooral over jullie. Hoe jullie ons leven hebben veranderd.
Er was namelijk een tijd dat mama en ik niet hadden verwacht ooit ouders te worden.
Daarom schrijf ik dit stukje speciaal voor jullie. Laten we het een brief noemen. Een moderne versie van een brief. Nu ik hier zit, thuis, vind ik het nog lastig de juiste woorden te vinden. De afgelopen weken zijn er duizenden woorden door mijn hoofd geschoten. Wel iets voor jullie schrijven? Niet?
Wanneer jullie dit lezen is het me toch gelukt. Zo hoera voor mij. Eigenlijk is brieven schrijven een verloren kunst. Bijna niemand weet meer hoe het moet. Maar goed, hier gaan we dan.
Soms voelen we ons beroofd als onze verwachtingen tekort schieten. Maar soms, heel soms, doen onze eigen verwachtingen ons tekort. Soms verbleekt ons verwachtingspatroon in vergelijking met het onverwachte.
Dat hebben jullie gepresteerd, simpelweg door geboren te worden. Jullie hebben mijn leven veranderd. Ik weet het, lekker cliché. Maar het is nou eenmaal zo. Het ouderschap verandert mensen. Ik weet ook niet wanneer de omslag kwam, ik weet alleen dat die er kwam. Het ene moment was ik ondoorgrondelijk. Niets kon me doordringen. Het andere moment klopte mijn hart buiten mijn borstkas. Blootgesteld aan de elementen. Van jullie houden is echt de meest diepzinnige en intense ervaring van mijn leven.
Vader zijn is ook nooit hetzelfde. Ik ben er inmiddels achter dat het behoorlijk ingewikkeld is. Het omvat zowel liefde als woede, onzelfzuchtigheid als egoïsme. Vaak ben ik ademloos en overdonderd door jullie schoonheid. En soms zijn jullie vervelend, of misschien wel moe. Net als ik wel eens ben. Ik moet ook enorm vaak om jullie lachen, want jullie worden al behoorlijk bijdehand.
Of jullie nou thuis zijn, of op vakantie zijn. Jullie leven je leven alsof er niemand meekijkt. Zoals het hoort; zorgeloos. Daar ben ik stiekem best jaloers op.
Ik zal mijn best doen om dat zo te houden. Blijf wie jullie zijn, dan groeien jullie (met een beetje hulp van ons) vanzelf op tot trotse, prachtige vrouwen. Prachtige meiden zijn jullie namelijk al.
Ik hou van jullie.
xx
Papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
